Podsumowanie

Zielona

Pozwolilam sobie na zalozenie tego tematu i bardzo Was prosze,dołączcie do dyskusji:)

Niestety nie mialam mozliwosci ogladac Memorialu,ani na zywo ani w tv:(( Mocno trzymalam kciuki za Skre i jakos niespecjalnie jestem zaskoczona ich wygrana.Choc podobno w ostatnim meczu musieli sie ostro nameczyc by wkoncu wygrac spotkanie w tie-breaku...Czy to prawda,ze Baku wystapil na pozycji libero??jak sobie poradzil?

Troszke szkoda mi gdańszczan.Z tego co slyszalam libero zawiodl totalnie.Wogole nie znam chlopaka wiec trudno mi ocenic.Z drugiej strony prezes Trefla,pan Wierzbicki,od poczatku mowil,ze w tym sezonie Trefl ma przetrzec sobie szlaki.W trakcie rozgrywek zarzad ma bacznie obserwowac zawodnikow i gre zespolu by pozniej podniesc poziom i sprowadzic do Gdanska graczy z europejskich boisk.Tylko czy to dobre podejscie?Trefl ma grac i wygrac a nie przecierac szlaki i dostawac po dupkach.

Wy pewnie ogladalyscie wszystkie mecze,czesc jechala na Memorial wiec czekam na Wasze opinie:))zreszta zdjecia tez sa mile widziane;)

pozdrawiam:* Smile

Aga

Kasia

Jeju....ten Memoriał to było najszczęśliwsze wydarzenie jakie mnie od jakiegoś czasu spotkało. AGUŚ DZIĘKUJĘ ZA WSZYSTKO!

Co ja zapamiętałam?Hymm...troszkę na pewno.

1) "Impreza integracyjna" Trefla o której pisała Aguś zaczęła się kiedy to pan Kubuś Bednaruk,który od tego Memoriału zostanie już dla mnie tylko KUBUSIEM i nikim innym:) wszedł sobie na halę ze swoimi kolegami i usiadł tyłem do boiska. Moja reakcja: "Przyszedł Gdańsk i nam krzesełka porozwalał" Smile

2) Dwaj panowie z ochrony z tymi zdolnymi ksywkami też mnie powalali. Pierwszy chciał ode mnie numer telefonu (nie zapomnę mojego iście wrednego śmiechu) kiedy wchodziłam na halę a drugi...drugi pan był zły bo uważał,że jak ktoś ma na szyi akredytację już jest panem całej hali. A pfuj.

3) O panu Łukaszu Kadziewiczu,który sprawił że z sobotniego meczu Trefla z Warszawą nie pamiętam KOMPLETNIE NIC poza tym jak sprawdzałyśmy z Agą wynik na tablicy i nasze niezapomniane wyjście do łazienki gdzie byłyśmy "czerwone na twarzy" to naprawdę mało powiedziane...można dużo pisać oj można...Ja osobiście będę wspominać to,że dzięki temu panu strzeliłam galerię iście monotematyczną z dwóch dni na 311 zdjęć (ta końcówka to tak mnie zaskoczyła trochę jak policzyłam) i wszystko wyślę Aguś no i sama będę miała pamiątkę jak nie wiem (a wcześniej mówiłam,że te zdjęcia to tylko dla niej w co ona nie chciała w żaden sposób mi uwierzyć)

Ten pan patrzył prosto na nas wzrokiem w swoim stylu,śmiał mi się prosto w aparat czego efektem jest pewne zdjęcie z którego jestem po prostu dumna,krzyczał na boisku "Jezus Maria" i "Kur** co było?!" do sędziego leżał u stóp innego zawodnika,rozgrzewał się koło kamer i integrował się z moją Politechnikańską grupką,która podeszła do niego z minami "Jejku! Rozmawiamy z Łukaszem Kadziewiczem!" Ach! i jeszcze przytulał mojego Warszawskiego libero.

Jeszcze jedno co mnie u tego pana zaskoczyło kompletnie to jego stosunek do kibiców...tych mniej lub bardziej natrętnych ja widząc ILE CZASU on spędza z nimi po meczu śmiejąc się,rozmawiając,rozdając autografy i nie wkurzając się,że mu drogę do szatni blokują wpadałam w autentyczny szok. To nie był ten Łukasz co mówił do dziewczyn "Nie dam Ci autografu bo mi się nie podobasz".

Co jeszcze?

Ta scena kiedy wziął na ręce córeczkę Łukasza Kruka (który się wlicza w Gdańską Grupkę którą ja po prostu uwielbiam) rozgrywała się centralnie przed moim nosem,gdyż COŚ we mnie wstąpiło i poszłam do Kadziewicza z zamiarem wzięcia autografu dla koleżanki Agi,której w Warszawie nie było. I mając dosyć bycia zgniataną wyminęłam dziewczyny "wspólczekajace" i wylądowałam na wprost Łukasza i tej sceny. I powiem,że to był naprawdę INNY widok którego się opisać nie da pomijając to,że naprawdę można było mieć deja vu tak jak Aga...ja potem nie mogłam uwierzyć,że coś takiego działo się centralnie przede mną. No i pan Łukasz ma całkiem ładne perfumy muszę stwierdzić. A potem przyszedł pewien pan,który mnie brutalnie otrząsnął ze stanu,który nie bardzo potrafię nazwać zdaniem: "Bo Łukasz musisz podpisać kontrakt dla PLSu" i nie chcąc stać tam sama musiałam wrócić. A pomyśleć,że gdyby nie ten pan od kontraktu miałabym ten podpis.

Ogólnie rzecz biorąc - dla mnie ten Memoriał to było po prostu coś cudownego,czego nie zapomnę do końca życia ot co:)

pin1906

Eee no ja się tak nie rozpiszę jak wy ale było na prawdę bosko szczególnie finał Very Happy

Paulina jak to zawsze bywa szalała może nawet za bardzo ale cóż... było na prawdę ciekawie.
Moja ekipa była udana więc było chyba tak jak chcieliśmy...

Mam nadzieję, że zorganizujemy jakąś wymianę zdjęć Smile

PS Aga pamiętasz o mnie???

Aga